Metadiskursni markeri u kontekstu sažetaka naučnih radova iz poljoprivredne tehnike

Abstract

Pravilna upotreba metadiskursa u akademskom pisanju predstavlja važan deo pragmatičke kompetencije autora, kao i sredstvo za oblikovanje specifičnog konteksta u okviru jedne diskursne zajednice. Predmet ovog istraživanja su metadiskursni markeri upotrebljeni u sažecima naučnih radova na srpskom jeziku objavljenim u časopisu Poljoprivredna tehnika u periodu od 2008. do 2018. godine. Cilj rada je bio da se utvrdi da li i u kojoj meri se metadiskursni markeri koriste u sažetku naučnih radova iz ove oblasti kako bi se postigla koherentnost i kohezija izlaganja. Diskurs poljoprivredne tehnike odabran je jer nismo naišle na istraživanja ove vrste u toj oblasti o tome na koji način autori koriste metadiskursne markere kako bi oblikovali kontekst i uspostavili odgovarajući odnos sa potencijalnim čitaocima. Za klasifikaciju markera korišćena je Hajlandova taksonomija. Pokazuje se da autori sažetaka u većoj meri upotrebljavaju interaktivne nego interakcione markere, čime ostvaruju dobru povezanost teksta. Takođe, kako bi preneli odgovarajuću dozu opreza, ali i ubeđenosti u rezultate svog istra- živanja, približno podjednako koriste ograde i pojačivače. Na osnovu utvrđene upotrebe metadiskursnih markera u analiziranom korpusu, može se zaključiti da se diskurs poljoprivredne tehnike nalazi negde između čvrstih i mekih nauka. U zaključku se razmatraju implikacije dobijenih rezultata i daju preporuke za buduća istraživanja.

The proper use of metadiscourse in academic writing is an important part of the author’s pragmatic competence, which serves as a means for creating a specific context within a discourse community. The current study explores metadiscourse markers used in research article abstracts written in the Serbian language and published in the journal Poljoprivredna tehnika in the period from 2008 to 2018. The aim of the paper was to determine whether and to what extent metadiscourse markers were used in research article abstracts in this field in order to achieve coherence and cohesion of the text. The discourse of agricultural engineering has been selected since, to our knowledge, there have been no prior studies in this area on how authors use metadiscourse markers to shape the rhetorical context and establish a proper relationship with potential readers. Hyland’s taxonomy was used to classify the markers. It is shown that interactive markers were used to a greater extent than interactional markers, which serves to increase text cohesion. Additionally, the authors use hedges and boosters to an approximately same extent to convey both an appropriate degree of caution and conviction in the results of their research. Based on the findings on the use of metadiscourse markers in the analysed corpus, it can be concluded that the discourse of agricultural engineering is somewhere between hard and soft sciences. The conclusion discusses the implications of the obtained results and provides recommendations for future research.