Značenjska suprotnost prideva srpskog jezika u rečeničnom kontekstu

Abstract

Cilj istraživanja je da empirijski ispitamo status antonimije jednog skupa polisemičnih prideva srpskog jezika, prikazanih u rečeničnom kontekstu koji aktivira određena značenja (primarno i dva sekundarna). Pokazuje se da se ispitanici oko izbora antonima najviše slažu u slučaju aktiviranja primarnog značenja, dok najslabije slaganje postoji za sekundarno apstraktno značenje. Leksički antonim poklapa se sa pravim, u najvećem broju slučajeva i sa antonimom za sekundarno konkretno značenje, a u jednom broju slučajeva razlikuje se od dominantnog antonima za sekundarno apstraktno značenje. Prosečan broj različitih navedenih antonima varira u zavisnosti od aktiviranog značenja. Dobijeni rezultati interpretiraju se u skladu sa teorijskim pristupima antonimiji.

This research is aimed at empirically exploring the status of antonymy of one set of polysemous adjectives of the Serbian language, shown in the context of a sentence that activates certain adjective meanings (the primary and two secondary meanings). The agreement in respondents' choice of antonyms is the highest when it comes to primary meaning, and the lowest in the case of secondary abstract meaning. The lexical antonym is the same as the antonym given for the primary meaning and, in the majority of cases, the antonym for the secondary concrete meaning. However, it is frequently different from the dominant antonym for the secondary abstract meaning. The average number of different antonyms varies, depending on the activated meaning. The findings obtained are discussed in the light of the theoretical approaches to antonymy.