Identifikacija izazova evropske bioekonomije zasnovane na šumskim resursima - realnost zahteva cirkularnosti

Abstract

Jedna od najvažnijih smernica Evropske Unije je smanjivanje gasova koji su uzrok stvaranja efekta 'staklene bašte'. Istraživanje prirodnih zajednica i ekosistema zahteva primenu sistema cirkularne ekonomije u kome bi sirovine prirodnog porekla bile u konstantnoj cirkulaciji ka ponovnom korišćenju otpada. S tim u vezi postavlja se pitanje da li bioekonomija kao jedna od važnih grana realno vodi ka zaštit životne sredine. Pitanja koja dalje proistiću vezana su za to da li je put ka bioekonomiji, koji promoviše Evropska Unija zapravo održiv. Korišćenjem literature, prema Delfi metodi, iz dokumenata Evropske Unije i naučnih publikacija koje su proistekle iz istih, ukazujemo na značaj održivog upravljanja bioresursima, jer deluje da je samo ograničeno smanjenje emisija gasova sa efektom staklene bašte očekivane.

Greenhouse gas emission reduction is strongly advocated within the European Union (EU). Biomass has emerged as a renewable energy source and as manufacturing raw material with ecological credentials to mitigate carbon imbalance. The EU has defined the bioeconomy encompassing these material sources as a basis for technological and economic development. Biocenology, describing the study of natural communities, however, additionally demands inclusion of a circular economy, in which it needs to be assumed that endless renewable products are kept in continuous circulation of use and reuse. Thus, there arises the question whether the bioeconomy route alone, promoted by the EU, is sustainable. Using research literature, based on the Delphi method, and EU documents, we discuss the importance of sustainable management of bioresources. Short term solutions may remain necessary to ensure economic stability but, without embracing the circular economy, only limited mitigation of greenhouse gas emissions can be expected.